Xosé A. Touriñán sorprede de novo. Desta volta co Monólogo do Imbécil, un texto de José L. Prieto que durante os próximos meses levará por diferentes teatros do país, e que esta fin de semana estreou no Pazo da Cultura de Narón.
Desta volta á súa dereita non estaba Nucha. Tampouco Curtis. Non podía berrarlle a Nacho e a María, e por non ter, nin tiña a barreira das grandes gafas de Manolo Lojo entre os seus ollos e os do público.
Touriñán, o texto, as luces e o silencio, que co paso dos minutos se transformou en risas e sorrisos. Se cadra máis sorrisos, como recoñecía nunha entrevista nas horas previas á estrea: “non é un espectáculo de gargalladas”.
O Monólogo do Imbécil xa fora premiado en 2003 co Premio Max ao mellor texto en lingua galega, polo que quedaba o premio do público, en forma de pechada ovación, á interpretación coa que Xosé Antonio Touriñán sorprendeu unha vez máis.
“Ten tanto talento que só ten que canalizalo”, comentaba José L. Prieto á saída do auditorio falando sobre o que supón para Touriñán esta nova aventura sobre o escenario. “É un reto, un paso máis, moi importante porque require de moita disciplina, e non é o tipo de papel que está acostumado a facer”.
O Monólogo do Imbécil estará nas próximas semanas en Compostela, Ourense, Ortigueira ou A Coruña. Touriñán tamén visitará Albacete e Tenerife para interpretar o texto en castelán, e ese será outro conto… O conto, se todo vai ben, dun novo éxito, doutro pequeno paso.
